მესხ მელექსეთა ონომასტიკური სივრცე

ანოტაცია

კრებულში _ ვწერ ვინმე მესხი მელექსე _ გამოქვეყნებული
ლექსების ონიმური ინვენტარი ორგანულად ერწყმის პოეტთა
საჭირბოროტო რეალიებს, უმეტესად რეალური ვითარების ამსახველია
და საინტერესო ინფორმაციის შემცველი ჩვენი ქვეყნის
ამა თუ იმ დასახლებული პუნქტის შესახებ. მესხი მელექსეების
ლექსებში დადასტურებულ ქართულ ტოპონიმთა უმეტესობა
ისტორიული გეოგრაფიის თვალსაზრისით ჩვენი ენის
გადარჩენილი განძია. ორმოცდახუთი ავტორის შემოქმედება
დახუნძლულია ქვეყნების, რეგიონების, საქართველოს კუთხეების,
ქალაქებისა თუ სოფლების, მდინარეების, პირთა თუ პერსონაჟთა
სახელებით. სახელდებაში ხომ ყოველთვის აირეკლება
საზოგადოების სოციალური ცხოვრება და კულტურა.
ონიმები „უთვალავი ფერით“_ტოპონიმები, ქორონიმები,
ჰიდრონიმები, ორონიმები, ანთროპონიმები, პატრონიმები, პერსონიმები
დასხვ. _ ფიგურირებენ კრებულის –ვწერ ვინმე მესხი
მელექსე -- ავტორთა სალექსო ქსოვილში. თითოეული მათგანი
სემანტიკური და სტილისტური დატვირთვით არის ჩართული ამა თუ იმ მყარ სალექსო ფორმაში. ავტორთა მიერ
გამოყენებული ნაირ-ნაირი საკუთარი სახელები, ონიმთა გამოყენების
სპეციფიკა მხატვრული მეტყველების კონტექსტში შეესაბამება
მსოფლიო ლიტერატურის განვითარების განმავლობაში
ჩამოყალიბებულ ონომასტიკურ rationes communes-ს. დროულია
და არა შემთხვევითი ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა დასაცავ სახეობებში ტოპონიმების შეტანის მოთხოვნა.
ონიმებს სამი სახეობის ინფორმაცია შემოაქვთ: ენობრივი,
სამეტყველო და ენციკლოპედიური. ტექსტის გააზრების ასონიმთან
ომინაციური ფუნქცია რეალიზდება სხვადასხვა მხატვრული
ხერხით და გარკვეული ეფექტს ქმნის. მაგალითად,
დიაქრონიულ-ქრონოლოგიურ ჭრილში წარმოჩნდება როგორც
გორგასალი, ასევე ერეკლე; როგორც ელადა, აფროდიტე,
ორფეოსი, ასევე იბერია, ამირანი, მზეჭაბუკი და სხვ.